Saevus aquarum lambens fere sonos pluviae submersus est. Et tamen Lopes de Guatemuz aures insuetae praeter longas palmarum coronarum folia captare videbantur, quam vocant pardus feminae nigrae. Vir dorsum colli impingebat a metallo lingua galeae munitus, et super manubrio altae hastae innitebatur; stamina verba Aguirre capere nititur, extra conspectum arcum sedet. Fuit autem circa mortem.

"Si vis venire mecum et Suae Majestatis Catholicissimae Legionis Alfons I de Eldorado, et occidi sex cultores bisque Ferdinandi II regis Aragonum et Castellae, hoc modo jurasti non sistere et non descendere usque ad flumen. ad ripas deponit, ubi muri aurei veteris arcis Eldoradi oriuntur. Ante omnia noli descendere! Quia ubi prodidi, ubi iuravi in ​​Hispaniam et Christo, non est locus aliis proditionibus. Proditio Dei est ultima et maxima proditio. Nemo valet de praeterito amplius cogitare, me intelligis? Praeteritum significat Hernando Cortesium, sed nemo nunc dicere potest, utrum ipse et centum et quadraginta milites, qui cum eo remanent, adhuc vivant. Rediens Tlaxcala per silvestrem cor transit et per paludes flavidas pruinas Guaxocingo septentrionem versus transit. Et iis qui castra Cortesii somniant, iter flumen significat triginta sex dies remigandi et cataractarum sex ad ignota aquilonis cacumina oram.

Aguirre vox traxit parumper, et stridorem spumarum aquarum ruit, ut vacuo relicto in aere verborum inopia expleret. Lopes rursus collum eius abstersit a sparsionibus aquarum, currens ad dorsum montis vectus, et pervestigationem in sinum haud nimis remotam silvae iaciebat. Vltra truncos nigros et folia, quae magis ac difficilius discernerentur propter crepusculi accessum, exploratores erant fortasse veterum Indorum, anthropophagorum, quorum tuguria biduo ante in parva valle in ripa sua incenderant. Recte. Eos videre non poterat Lopes, nemo ex nobilium et militum XXVI (plus Imperator, se celeriter correxit, plus Catholica Maiestas eius) vel unum crus anthropophagorum exsecratorum suspicari curaverat, sed omnes sciebant. ibi praeter aulaeum viridis sagittas venenatas per longissimas fistulas harundinetas mittentes, et opportunitatem insidiarum patienter exspectantes. Hernando Carrero heri vesperi mortuus erat cum exstaret latrinam in cauda ratis non videns ignotum nanum bellatorem. Solus solus caudam caerulei-plumae vibravit sagittae et murmure, "Flavus daemonia... Eldorado...".

Cito Lopes caput movit ut memoriam tollat. Sonuit Aguirre iterum vox longinqua;

"Omnes voluistis transire extra portas aureas, et ibi participare immensas divitias". Nemo te ad hoc iusiurandum rogat, quia iusiurandum praecise frangendum est. Via per peccatum unica est et iterabilis. Voluisti aurum plus quam voluisti poenitentibus vias Domini Dei credentium. Inde pergite usque ad finem. Et habebis aurum, ego Alvarus Lopez de Aguirre promitto tibi. Sed reddentibus una tantum merces est: capite brevius erunt. Eo capite non opportuno monere.

Lopes de Guatemuz stridorem casus gladii non audivit, sed finxit. Hoc tempore dorsum manus eius Adami pomum reclusit, in vehementi distentio nitens. Vltra rupem deformatam, cui ratis ligata erat, in terra humida, musco densa cooperta, caput decidit nobilis viri Ioannis de Grijalva, occulti oculi et auris Ferdinandi II regis, qui statuere conatus est Alonso Yanez. Didacus Velsquez sacerdos et refuga Franciscus de Lugo, ut maledicta expeditione egrederetur et in castra Cortesii reverteretur, veniam illis promittens.

***

- Nulla venia! Aguirre, nodosas strictum corpus in metallo trahens super humum limosa lamina. Non est deus, non sancti, nec angeli. Diabolus est inventio illius refugae pop peccatoris. Sumus… phew!

Substitit reptans et exspuens lutum quod in os intraverat. Proximus ei miles substitit in vicem opperiens. Duo ante eum gradus, Ioannes de Escalante et Bartolomeus de Olmedo vicissim obstruxerunt capulos gladiorum inter digitos comprehensos.

— Maledictus luto! Aguirre snorted respexit.

Amnis cubile cerni vix poterat, profunde velut infinita canyon. Hiatum irae Dei, ac si quid de Lugo narrasset, intuens mirum in modum, antequam animum amitteret. Immensam perituri cruciabis iram. Damnatus est, ac si diceret, Aguirre labra palliat. Ineptias! post momentum statuit, dubitationem sentiens in animo suo inrepere. Ille, Franciscus de Lugo, bis periturus erat: semel, quia se placaverat sanctis votis, eum sequi valebat, cum nihil sancti circumspiceret, et iterum quod iam sine dubio in gehennae flammis fluitaret. sua, qua toties suas oves ab archiepiscopo pastori datas comminatus est, in ipso a Gadibus profectionis suae. Gades…
Alvarus Lopez de Aguirre denuo in caenum conspuit et deinceps annuens. Octo palu rursus caeno corpora pugnare coeperunt. Haud minus centum passus a saxis limen prominens supra viam, ultra quam viderant superiore nocte, splendida ediderunt puncta.

"Nos soli sumus in hoc loco damnato Terrae nomine, Montejo intelligis?" Solus!

- Nulla blasphemia, Aguirre! e fronte exsibilatur lohannes de Escalante, sed sine capite deflexo. Si vota sancta rumpere convenimus et vos in hoc itinere reditus non comitamur, non significat nos omnes gentes esse vel, etiam peius, refugas esse. Si Deo non credis, noli alios tecum esse. Oro, si qua est, hac aurea moenibus arcis Finiat iter. Alioquin non plus quam triduum satiabimus cibum, et apud nos habebimus, sicut nothi damnati, qui tantum occiderunt 13 ex nostris militibus. Nec certo scio eos non fodere et post nos edisse.

- Os, Escalante! Cur deum credis qui te laborantem non sustinet? Quomodo adiuvit Lugo gladium depellere?

— Lugo profugus damnatus et nihil meretur nisi infernum. ille fremebat, deinde conticuit, alterius vocem sentiens procellam.

"Olmedo, contra, multo cautior quam tu", Triste risit Aguirre et rursus siluit.

Escalante recte de cibo sciebat. Cum contra Alonsum de Avila desciscere statuissent, ab Hernando Cortesio praefecto praefecto, et contra quattuor socios eius, funes supra flumen suspensos, cibum ter emerat. Iamque ad imum loculi pervenerant. Nec tamen e montibus fecerant. Solus ubique montes, Aguirre ingemuit, et irata momordit labro. Duodeviginti nobiles et milites, duo equi et doña Maria Heredia, privigna Cortés... Haec fuit libra damnorum. Tres plures milites, servus niger et duo yucca servi exspectaverunt eos ibi in ratis tempestate minus quam decem metra e litore. Decem virgae quae sub obtentu kayak corium kayak minore tempore peragraverat quam vellet dicere "Pater noster".

Subito duae anterius constiterunt et in caeno galeas reliquerunt. Aguirre levavit manum laevam et annuit illis a tergo adhuc manere. Superius alicubi in defluxu ventris coeli condor pavit. Tarde prorepit ille, non nimium sonitum facere conatur. Duorum quoque armatura luto erat, paene invisibilis. Cubita sub se traxit et aurem ad labia Olmedonis attulit.

"Audivi aliquid cenaculi", insusurravit per ora palliat. Sicut equus equus.

"Indi non habent equos" Aguirre spiravit, subridens sinistre. Et nostri ventres diu currebant.

"Scio, sed est quod dico tibi." Vltra iubam erat equus. Vel animal.

Cogitanter mentum suum attrivit. Si hostes latitabant, olim sagittis induti fuissent. E contra, equus vel plus, in monte campestri in regione, quae hoc animal nescierat usque ad Hispanorum adventum, quasi malus iocus videbatur. Vel tragica veritas, Aguirre frowned. Irrisorie Deum irridens. Vel etiam simplicius, expeditiones a Cortesio missae ad capiendas eas. Impossibile est, Cortesium tres tantum equos habuisse et paucos asinos relictos. Et quomodo invenietis viam vestram equitantes super montes in hac solitudine?

Elevavit frontem, et respexit. Militum corpora instar arborum truncis ab utraque parte traiectis sparsa sunt. Hinc atque illinc cuspis in aenigmate cuspidem. Condor iterum clamavit, multo propius, sed Aguirre neglexit. Ibi illic, alicubi videre non poterat, fine diuturno funis humido tremuit fluitant.
Annuens eis ut maneret et ad saxum limen repit. Ubi tandem venit, corpus sudore madefactum, cor ejus tundit.

"Scio non esse Deum", Murmurat et curvat digitos aliquoties. Alicubi prope est sola tu, auri superba civitas ... Solus tu et I... Ambo per Historiam transibunt et nomina nostra immortalia fient. Eldorado et Alvaro Lopez de Aguirre... Das mihi secretum tuum et aurum tuum, et ego, immensa potentia eorum qui post me venient ad inveniendum et vincendum novos mundos. Adiuva me nunc, cum ad extremam vitae voluntatem meam accedo, ut in te pergam credere. Da mihi signum…

Cum saltu, desiluit saxo per clivum, volvens. Constitit, una manu capulo tenus aspicit ense, Altera e medio lumina movit, aspectum aufert. Murus lucis infinitae videbatur, per planitiem oblique secans et montis verticem ad aquilonem interveniens. Labia ejus arida, et lingua aspera et inflata, sicut cortex arboris. praetendit manus trepide: sed subito murus micat ac incredibili vi bracchia reiecit. Aguirre ululavit, sentiens ab eo umeros divulsos. Paucis retro gradibus vacillantes assumpsit.

"Signum ..." balbutit, lingua inter dentes supplantat. Esne Eldorado?

sed murus non respondit. Et evaginavit gladium suum de coxa et proiecit eum quasi hastam in directum. Nulla vox audiebatur. Ruit ille armatusque retorsit saxum limenque volvens. Clamor angor a tergo surrexit, increpuit ergo aliquid et mortuus est. obtutus ad dextram vertitur. In clivo autem ex alia parte fluminis, rutilus defluxus videri poterat iugum montis ascendens et evanescens ad meridiem.

Iram tuam immensam navigabis ad supplicium perituri… Refugarum memor verborum. et viam spectaverat antequam moreretur. Quasi sciret! Aguirre frowned. Quomodo noverat?

Condor iterum exclamavit, etiam propius. Aguirre suspexit, sed nullam avem vidit. Solus aculeatus torva inexplicabilis parietis, qui non aliam ei partem reliquit, quam ut amni, semper amni profluat. Inhorruit et proprios ad limina tendit. Triduum tantum habebant donec cibus deficeret.

***

Cibus autem fluebat.

Pridie, Caesarea Maiestas, Leon Alphonsus I de Eldorado mortem sibi consciverat. Villa Viciosa in aqua post tormentum iacentem cum capite repperit. Aguirre in eius corpore nullum vulneris vel animalis signum repertum, declaraverat Imperatorem cor malo obiisse, eique sobriam sepulturam parasse. Cum ad portum idoneus littus non videretur, cum horas XVI continenter navigassent, tumidum corpus in saccum demerserunt cum omnibus honoribus (in statione et quinque milites consuerunt; tormenti tormentum dimiserat in cista, unde frena equorum priorum et pompam indumentorum exinanierant, quibus quondam in urbem introire instituerant. Tum, silentio facto, eum in gurgitem aquarum dimiserunt, et multo post eum prospexerunt. Arca fluitabat ad dextram ratis ad tempus tructa, tum subito una e finibus demersa, paulatimque de- lapsa erat, donec penitus conspectum amiserat, cum torus acutum inflexit. laeva premens —she angraly in a lips of sharp rocks.
Stabant autem omnes septem vasis circum, retinacula ambabus manibus retinacula retinacula, et attoniti super umida funis per vestigia pavimenti e navi egrediebantur. Impingunt ratem parvi fluctus, truncis immersis sparguntur, ac paene putres ocreas abluunt. frigus erat, et damnati uligine intumuerant palmas, quae albescebant ad unguem.

"Non faciet," Escalante mussat. Nimis frigus est.

"Ascendit fortasse", respondit Bartolomeus de Olmedo et fecit crucem latam. Si Christus cum illo non est, forte diabolus eum adiuvat. Aliquis facere, aut hic mori.
Ioannes de Escalante nihil amplius dixit, sed breviter versus flumen perstrinxit. Inter duas fere planas rupes ancoris erant, minus quam 15 metra ab litore, ubi unda e centro hodiernae innixa erat, sub lucem aerem obtenebrata. Duo dormientes in dextera parte ratis in aquam se convolverunt et mersi sunt priusquam alii quidnam fieret sciebant. cum primum lumen e iugis e iugo erumperent, scopulos erumpere aut ad litus sine ullo eventu per omnia erumpere conati sunt. Porro Lopes de Guatemuz circa meridiem submersus est, dum ad litus natat, fune circa medium suum alligatum.

Cum sol ad dextrum iugum transisset, novissimum conatum fecerant: plus dimidia parte pulveris pyrii e proiecto exinanita, et in os tormenti quasi canalis spira coeuntem emiserunt. catena, quae pedes manibusque servorum ligare solebat. Flatus non admodum validus erat, sed vis felis consequentis in arundine directum projecerat, et inter ramos arboris lateris supra flumen, haud procul ab illis, loco crescentis confixi erat.

"Est etiam multa metra pro musculis ad eum sustentandum et arma" Escalante pergit, propius ad crepidinem super umida saxa gradiens. Si ruina est—et erit fortasse—quid facimus?

Olmedo labium superius momordit. Aguirre extremam fortunam evasit et paulo diutius aerumna permansit. Paulo plus... fortasse omnia quae opus erant. Fortassis post flexuram qui ante videri potuit et ubi saxum elatum erat, post campum multum quaesitum est. Arcem auream Eldorado…

- Quomodo, quid agimus? ei funem una cum dolio iacimus, ut decrevimus.

- Nos ei restem iacimus... alter eum irridens irridebat. Stulte, hoc solum tempus est nos ab hoc furioso exuere et in eum funem iacere vis? An non intelligis, ubicunque desinimus, nihil praeter ipsum praeter mortem latitare? Videsne quot sunt 42 reliquiae, quot incipiant?

Escalante vox paene clamor orta est et Olmedo timebat ne verba eius per continuum aquarum fremitum erumperent et aures Aguirre pertraherent. Sed lente progredi pergebat, musculis tantum suffulta, tribus fere metris supra liquorem serpentibus, qui infra conluctabant, furentes ut praedam attingere non possent. Quem cum audissent milites, oculisque micatis eos intuerentur.

"Forsitan satis est", incerte coepit, quid agere miraretur, si repentina hystoria alterius gestum incautum eum impulisset, exempli gratia...

"Non si funem incidimus!" Clamavit Ioannes de Escalante, et antequam aliquis prope se interveniret, evaginato gladio vaginae, nodum funis spissum, qui catenam ad pedes creaturae ligaverat, percussit.

- Non! Olmedo clamavit et eum a tergo arripere conatus est, sed alter alterum iactavit et denuo percutere curavit.

- Moriatur Iudas! Escalante pariter increpuit , eum depellere conatur. Antichristus moriatur, et aurea civitas sola nostra erit! Relinque me, reprobi, relinque me! ecquid attendis, ecquid animadvertistis nullum umquam tempus sic futurum esse? An non intelligis potestatem, qua nos dominatur, dum circumsistit, nec cum capitibus cogitemus, hominem non esse?

Non certus erat Olmedo, si homo in medio fune pendens, ut gigas aranea texente filo suo, aliquid audivisset, sed persensit periculi undam, eo quod in loco restitit et totum corpus suum torsit. partem.

Non potest reverti, statuit Bartholomaeus de Olmedo, quod nemo periculosum iter ad ramos arboris ascendere potuisset. Omnes debiles erant et mirum fuit quod Aguirre hoc longe sine intermissione fecit.

Qui, fessus labore, pressit brachia circum Escalante, claudicabat, et rore lapsus amictu. Milites eos inmobiles intuentes graviter spirantes velut contra ipsum pugnantes.

"Insanus est", molliter dixit, quasi excusans. Vicecomes Juan de Escalante Y Ramiro fame insanivit. Si Aguirre nunc exscindamus, nemo nos hos scopulos unquam proiiciet, et crastina nocte ad postremam, hic erimus mortui, vel in scopulos Guatimuz collisi. Aguirre, intelligis? Aguirre unice connexio est mundi, Eldorado, Deo... Ora ut succedat.

Et successit Aguirre. Nec alia mora, metrorum metro processit, et cum vespera super spumas aquas vaporari coepit, in sceleti rami sceleti dotiuncula fere inexplicabilis insiluit. Inde usque ad rupes circumiectas fabulae infantis paene erat.

"Si Deus est, voluit me Alvaro Lopez de Aguirre mori" exspuit ad aquas inferiores, manus cruentas intuens. Quia omnino non est diabolus, alioquin me adiuvisset. Vel fortasse profuit, risit. Maledictus Olmedo videre me voluit pendentem sicut catulus serratus supra turbinem infra me.

Constitit atque intente in diversa murmura tendit.

"Fortasse clavis desperationis nostrae est", mussat ulterius, quasi evellens animos. Forsitan fatum nos in illis scopulis desistere, a multo gravius ​​tueri. Sic in via mors ubique latet.

Stetit in acutum scopuli, et innititur tenui trunco. Alicubi ab eo parva aeternitas, durae autocinetae militum signum ab eo exspectare videbantur. Brachium levavit et gestu porcellum fecit.

"Exspectate, reprobi! Clamavit ad eos, sed in vento verba perierunt. Tu mori dignus es, ut ericius es. Sed tunc nemo poterit videre victoriam finalem et triumphum Alvaro Aguirrez. Fatum est, ut vivatis, ut gloria mea sit plena.

Via vitae. Uno modo transire potuit: gressus in lapidem spinam gladio fodit, et unguibus ascendit, vergente in montis spina haerens. Articuli digitorum eius avulsi sunt et involvit eos ligaturas a fimbriis tunicae suae avulsos. Calceamenta amiserunt ocreae, et bracae pendulae lacerum scopulis factae sunt. Aliquoties cecidit, sed toties aliquid arripuit, ita ut diem mortis nondum venisse in finem veniret. Per tempus valuit se trahere et recta transire, marginem petrae serrae dissectum, alveum instar palmae cistae, et ratis penitus evanuit.

Ille per gramen tenues volvebat iubas alvum, Et patulas oculos aperit, captat omne polum Inter foramina palpebrarum. Suspenditur super eum nox quasi campana cristallina, tenuis et pellucens. Centum astrorum inmensuras inspersas profunditates, sensus vertigines ei dans. Ille altum spiritum arripuit, doloris in manibus oblivisci conatur.

Obstupuit nescio quo modo sidera cuncta sibi tam naturalia videbantur. Mirum quod homini accidere potest, ut se repente sub alieno caelo deprehendat. A caelo numquam viderat. Vel fortasse caelum est urbis aureae? Si ita, nullus labor erat major.

"Est caelum non alienum", contradixit ei aliquis visus. Caelum aeternum loci est. Forsitan non es eius, et ab extraneo spatio venis.

Ille statim in ventrem suum revolutus, ad genua ejus surrexit, gladio elevato, ad percutiendum paratus. Non valde obscura invenit. Non longe ab eo, quidam ursa grisea, opossum in imo manebat, mirando eum intuens, capite inclinato ad unum latus. Labitur ore suo, et invenit quod salsum gustavit. Imo, nullae loquelae sunt opossumae, et certe non ex alieno spatio veni. De castris Hernandi Cortesii venio, et non plus quam CC leucis ad aquam. Puto me valde lassum esse et aegrum. et Furiosa sum.

"Non LUDIFICATIO es", vox, quae alicubi admodum proxima sonabat, ei contradicebat. Aguirre iurare potuit non aures quae audierant. Hoc longe fecisti, quod magnum est. Nullae reproductiones superiores in articulo mortis eius, quem Leon Alfons I de Eldorado dixere, superant. Res extraordinaria, sed quae nihil ad nos adfert informationis, sic historia manet aenigmata et repetenda erit Cycle.

"Non possum loqui" dixit tacite. Contra naturam est.

Erexit gladium mico ac vulumo. Murus meridianus solum apparuit sicut ferrum caeruleum laminae tortae versus ubi corpus Chubby erat, deinde disparuit. Ictum retrogradum eiecerunt. Ille retentus cecidit. Cito in unam partem volvitur, sed nemo eum invadit. iterum ense paratis in pedes desiluit. Sed ante ipsum nihil aliud erat quam figura Chubby, expectans tacitus.

"Im Alvarus Lopez de Aguirre!" clamare. Aguirre qui deos spernit et iram expectat! Esne, bestiola, instrumentum unius vel superioris vel inferioris?

Parvulus ursinus pedem movebat et scena paulatim accendere videbatur.

ego sum mortuus Mortuus et somnians se vivere, Aguirre admonentem gladium abiecit. Defluxi catenam, et suffocatus sum. Evigilavi hic et nemo est qui mihi dicat si hoc caelum vel infernum sit.

"Immo mortuus non es" opossum risit. Videbatur ridens an. Sed tu tam mirabilis es procreatio quam feci. Non vides aliquid simile evolutionis proiecturae quam feci antequam iter permisero. Indicavi tibi segmentum temere, quem inculcares, nimium magnum erat, ad laevam convertit. Quid futurum erat, si claustra non introduxissemus?

"Nihil," respondit femina pardus niger. Nihil prorsus. Proiectura est, Luce tua. Proiectura tantum, et segmentum temere nihil significasse puto. Deviationes a programmate originali quaerendae sunt in statuto mutationum, quas in ambitu induximus, cum singulis sileo novis. Dico materiam typicam non habere matrices ad evolutionem versus intelligentiae limen.

"Id quod omni tempore accidit, non satis compertum habemus ad refectiones idoneas faciendas", condor in saxum digiti informatum perterrefactus sibilat. Simpliciter, reproductiones crystallize alias historicas res. Dixi ab initio quod tempus terimus.
Pardus femina terras in fronte sua ponit.

"Est solum res diversas quam projecturas refert." Quod non intelligitur, non omnia sub potestate habemus.

"Non est de re in potestate habes necne, Primo Assistant". Sed quod nimium multos perdidimus, historiam civilizationis investigare conantur, inde a fragmentis notitiarum in antiquo illo spumae inventae, in Asteroideo Park Saadelid. Tantum habemus fragmentum commentarii ignoti patris Francisci de Lugo. Nimis multi ignoti. Forsitan id Eldorado, quod...

- Eldorado... aguirre coaxare, fere sine voce.

Lumen post animalia loquentes. Aurea lux e longo petit arcem. scisset, scisset venturum esse! ruit ad marginem opossum ursae dextrae planitiei praeteriens.

"Emittamus eum!" iussit Primum Assistens. Unum diem habet usque ad finem cycli. Fortasse rationem vocis Hispaniae inveniet.

"Expositio nulla fortasse" dubitavit ursa. Conamur unum tempus. Patientiam propono pro uno more Cycle, nec segmentum temere introduco. Ceterum hoc nomen Terrae fabulae tantum celat ut credo. Alterum multo verius videtur — Eldorado. Mihi constellationem ultra Triffyde 00-Eyre insinuat.
Aguirre cessavit. Repente ad extremum caligae saxum rectum secat, hians in abyssum. Linguam paene momordit, non clamare conatur.
Non, non est Deus, solus me solus… Ego hoc longe veni ... in fine mundi… Me solum ac delirum meum somnium Eldorado… Aguirre, incoronatus rex aureae urbis… Quid norunt istae bestiae de beatitudo somniandi ...

ad genua procumbit. Incidit in voragines amnis, unde astra emissa sunt.

— Fortasse principium ipsum logicum huius fabulae refectionis diversum est a systemate logico adhibitum ab eo qui scripsit. In hoc casu tantum habebimus…

Consurge. Alvarus Lopez de Aguirre viderat Eldorado. finem mundi viderat. Abyssus irae Dei. damnatorum ad necem cruciatus destitit. Hic et nunc. quia hic viae finis fuit.

- Ira tua.
Cum igitur punctum illud galacticum, prope stellam rubram speciei FDK-0067, praeclarum et incomprehensibile nomen Eldorado gerit. Sed nulla unquam expeditio per obliviones locorum in arido camporum vastorum desertos vagatur.