La 10 poemoj ĉi tie prezentitaj estas parto de la volumo La loĝejo de la avataroj (Editura TORNADA, 2014) Gravaj partoj de ĉi tiu volumo devenas el mia literatura pasinteco. Mi iam provis eldoni miajn poemojn en volumoj. Kvankam ili estis aprezataj, eĉ laŭditaj — kaj mi donas kiel ekzemplon la praktikon de universitata profesoro Marioara GODEANU, unu el la plej gravaj esploristoj pri la fako de biologio en nia lando, kiu komencis kaj finis ŝiajn klasojn per miaj poemoj — mi ne faris. sukcesi antaŭ 1989. Ĉio, kion mi povis fari, estis publikigi serion da plakedoj en la revuo Luceafărul (komencante de 1983), danke al mia anima frato, la poeto kaj majstro Cezar IVĂNESCU kaj lia kreaĵo, Cenaclul Numime Poetului, de kiu mi estas. membro iama.

Kial ĉi tio okazis?

Ĉar mi ne verkis poezion "por la lando kaj la reĝimo", laŭ kelkaj redaktoroj. La revolucio de 1989 trovis min kun la poemaro Tornado-ludo preta. Mi havis rekomendojn de la sekretario de la Literatura Cenaklo "George Călinescu" de la Rumana Akademio, la verkisto Ion Potopin, al la eldonejo Cartea Românească, de la sekretario de la Verkista Unio, Ion Hobana, kaj la eldonejo Albatros prepariĝis. eldoni SF-antologion, en kiu ĝi publikigos parton de mia volumo. Unu el la tieaj redaktoroj rakontis al mi, ke mia poezio estas speciala, ke ĝi malsimilas al iu ajn alia stilo de poezio, kaj ke la sola solvo estus konsenti publikigi sub la SF-etikedo.

Estas vere, ke en 1987, en la Politeknika Instituto de Bukareŝto, mi fondis la StrING-Halon, en kiu mi aktivis filozofian, sciencan kaj literaturan dialoggrupon kun sciencfikciaj tendencoj. La deziro krei idealon el "scio" kaj provi "kulturan renesancon" konsistigis por la grupo la signifon de starigo de la cenaklo, kiun ni nomis Ŝnuro post "Teorio de Ŝnuroj" (teorio de kordoj), estante fascinitaj de la eblecoj de ĉi tiu. teorioj konsideri, ke la Universo havus dek aŭ dudek ses dimensiojn kaj ke "ĉio" estus "vibro". En la literatura sekcio de la cenaklo oni legis kaj kritikis la verkojn kreitajn de "stringistoj", multaj el ili ellaboritaj sub la impreso de antaŭaj sciencaj renkontiĝoj. Inter la regulaj partoprenantoj estis la verkistoj Ion Hobana, Romulus Bărbulescu kaj George Anania, Mihai Grămescu, profesoro Dolphi Drimer, fizikisto Mircea Rusu, esploristo Florin Munteanu, studentoj de filologio kaj aliaj Bukareŝtaj fakultatoj.

La revolucio trovis sian cenaklon prezentante la problemon pri eldonado de siaj verkoj, rezulte de kiu, en la somero de 1990, mi sukcesis presi la unuan numeron de revuo STRING — revuo de eventuala scienco kaj sciencfikcio, kiu je la jaro. 2000 atingis numeron dudek. Ĉiu ĉi tiu agado, kune kun mia partopreno en la kunvenoj de la interfaka studgrupo de la Rumana Komitato por la Historio kaj Filozofio de Scienco kaj Teknologio (CRIFST) de la Rumana Akademio, gvidata de la akademiano Mihai Drăgănescu, kun la spertoj kaj diskutoj kun Marioara Godeanu aŭ kun multaj aliaj homoj el scienco, verkistoj aŭ filozofoj, estis la fontoj de mia poezio.

Mi debutis pro invito de la verkisto Adrian Rogoz, la 22-an de marto 1987, en kunveno de la Cenaklo de la Verkista Unuiĝo, kaj en la sama printempo mi akiris ankaŭ literaturan premion en la Festivalo LUCIAN BLAGA, organizita en la urbo Sebeș. Aŭtune de la sama jaro, en la Nacia Konvencio de Antaŭeniĝoj, Craiova, mi gajnis la premion pri poezio donita de la Unuiĝo de Verkistoj kaj la revuo Ramuri kaj mencion pri belarto. Sed la granda gajno de mia partopreno en tiu ĉi konferenco estis la renkontiĝo kun la verkisto Victor Kernbach, unu el la plej fascinaj homoj, kiujn mi renkontis en mia vivo kaj kune kun kiu mi decidis viziti Constantin NOICA. Ĉi tio neniam plu okazis... en la tago, kiam ni devis foriri al Sibiu, la 4-an de decembro 1987, Noica foriris al la Eterna Universo.

Post la revolucio mi eldonis poeziolibron en la angla, The Fall in Form (1993), kaj plurajn broŝurojn en la franca kaj la germana (1992). Mi publikigis en String, Quasar, Eucronia, ktp. Nun ni havas retejojn: Agonia, Centrul String, Fejsbuko... Mi publikigis du volumojn de poezio: La loĝejo de la avataroj (Eldonejo TORNADA, 2014) kaj HOBIoj (Eldonejo TORNADA, 2015). Mi preparas la volumon Man en mano kun Persefono.

primaraj

Fluante el giganta okulo,

la komenca larmo,

La fantoma universo mensogas

estingita en travidebleco

la globforma formo falas

tra desegnita spaco

de infera pensado

de penetrado en la esencon.

MI DEKRETIZOS

Mi estis preter imago.

Novaj formoj

sub la lumigado de la sama spektro,

ili kolektis nin unu en la alian.

Mi postlasis ĝin

la vero ĝis tiam;

la betono ne plu restadis ĉe ni

kaj tiel la dimensio malaperas

lasante nin Vagantoj de eterneco.

ŜARĜO

Ni estis sklavoj de la nevidebla harmonio.

Estu vestita en lumo

portata en oraj portiloj,

la spegulo kun senfinaj vizaĝoj,

scio pri ĉiuj lumoj,

kaj la malpleno de transiro de unu flanko al alia.

Ŝarĝoj pezigis nin

preter la rando de la tempo.

EKSKUGO

"Filozofo diris tion: mi pensas, tial mi ekzistas.

Moto:

Ĉu sekvas, ke mi ekzistas, ĉar mi pensas?

La filozofo do ne havis ideon, kio estas vivo kaj kio estas nevivo.

Mi povas diri: mi pensas do mi ne ekzistas. Aŭ alie: mi ekzistas, mi ne ekzistas, mi daŭre pensas."

Viktoro Kernbach (Sekretaj Ferioj)

Mi sciis, ke vi estas en ĉi tiu flora kampo ĉe via okulo,

demono revenis de la altebenaĵo de misteroj,

banite en la fluo de la tempo

kiel fulmo en maro de plasmo.

Mi sciis, ke vi ekzistas preter formo

en la fasko de ondoj

magie lumigitaj de la gerbiloj de la spektro

ĵetita super la abstrakta, alloga, sklaviga estaĵo de la mondo.

Mi sciis renkonti vin kun la mito de la vojaĝanto,

mi, pasema tra formo,

tra la spacoj, la lumo de ĉiam

de ĉi tiu kontinua bunta kaj malĝoja iĝo.

Mi ĉiam sciis, ke vi ekzistas preter la dezerta aspekto

tra kiu mi vojaĝis sola,

kiel lumo, verŝita sur ĉion, kio povas esti,

super ĉio, kio estis, super ĉio, kio estas.

SAMTEMPO malaperi

Preskaŭ travidebla

sub elektita lumo

ni pasis ligitaj unu al la alia

kun senfinaj fadenoj.

Okuloj turniĝis al ni

ili travagis la karnan kosmon.

Malamo al eksteruloj

ĝi ne atingis ĉi tien

kaj la silento estis kompleta.

nia sango

klorofilo ruĝiĝis

portu tra ni la sukon de la tero,

Spacaj Vagantoj.

La eternecoj postulis de ni.

Ni dezirus restadi,

ni volis lasi markon.

La eternecoj postulis de ni.

Almenaŭ ni iru kune.

MI PROVIS SKON

Vi estis preter travidebla verdo.

Mi trakuris miajn okulojn tra la cirklo kaj renkontis vin.

Mi ne konis vin kun ĉi tiu korpo.

Malfrue mi sciis, ke estas vi.

La riĉaĵoj estis ĉe ni por ĉiu du.

Ili devis esti inventariitaj ankaŭ dum ĉi tiu tempo

ni havis la mision dividi kaj studi

en formo de loĝantaro

ĉi tiu areo.

Ni estis donacitaj per altiro

sed la tempo estis malĝusta

kun tre malmulte

pensante, ke ni renkontis

ie en la pasinteco.

KOMPRENO

Argila poentaro monitoro

ni trovas vin en parto de la planedo.

tra via buŝo

la polvo fariĝis kontraŭgravita

puŝita de viaj pulmoj

al la aero bruligita de nekonataj elementoj.

Mi estis trovinta vin

kvankam mi perdis la okulojn en la seka valo.

Pura spaco ne permesas renkontiĝon iam ajn.

Miaj pensoj kaj viaj pensoj

ili fariĝis batita tapiŝo

trans la seka valponto.

La oro, la ekbriloj

lumigis ĉi tiun renkontiĝon kaj

se ni estus streĉaj

afero en paŝoj,

ni estus tretantaj peze

super la teksita tapiŝo

de niaj pensoj kaj

kuŝis super la ponto en la seka valo.

SUB TIU ĈI LUDO

La aero estis tro malmulte por ni.

La puno, en kiu ni estis kaptitaj

ĝi ne estis donita por la vivo.

Mi ne povis fari la pardonpaperojn

la nervoj de la manoj estus mortintaj,

sub ĉi tiu ludo en kiu

ankaŭ niaj korpoj fandiĝis.

La kunveno ne estis donita

en la loko kie mi povis penetri

sen korpoj.

Nia kunfandiĝo estos triumfa.

Eterne miksita en aliaj

ni povas esti kune

Ni ŝatintus la grandecon ĉi tie,

dum ĉi tiu tempo estu,

anstataŭ ĉi tiu planedo,

en viando kun ĉi tiu strukturo.

LA MORTO DE LA LUMO

Mi mortas.

Mi enterigas min sub via palpebro

en la plej malgaja tombo

kio iam estis en la mondo.

Kaj Dio scios

ke lia Universo

la procesio de lumo kaj amo,

falis, kaptito por ĉiam,

en la okulo de Nomada Princo

sendita de la ombro de la nokto por detrui la Lumon.

Mi mortas en via okulo

por renaskiĝi dezerga fajro,

kiam vi malfermas vian palpebron.

Kaj Dio scios

ke li perdis sin

kaj Lia brilo,

kiam vi lasis min morti

en la okulo de Nomada Princo

sendita de la ombro de la nokto por detrui la Lumon.

Mi pasas en la nenio

estante via flama rigardo

kio-provante bruligi la mondon.

Kaj Dio scios

ke mi, Lia Lumo

Mi fariĝis fajro

perdante mian senmortecon

en la okulo de Nomada Princo

sendita de la ombro de la nokto por detrui la Lumon.

RESORPO

La planedo malrapide glutas min

kaj arĝentajn bekojn

Mi tenas miajn festojn ĉirkaŭe.

La malluma sfero

resorbiĝas en la intestoj

la plagoj en mi.

Mi provas resti

por povi pensi pri vi

kiam mi havos mortan korpon

kiam mi vivas per sango

imagi

ke ni estas alia ondo

por forgesi mian molan karnon

de fekunda stigmo.

La planedo malrapide glutas min.